|
Pub Story 3 |
||||
|
Er was eens een schattig poesje met een
grote roze strik in zijn staart, die absoluut niet tot geweld in
staat was. Het schattige poesje liep een tuin in met een grote agressieve rottweiler en werd in een hap opgegeten. Dat was het einde dus van het lieve blije poesje. Wat de rottweiler niet wist, was dat het lieve schattige poesje een bovennatuurlijke engel was en dus onsterfelijk. De rottweiler werd gestraft en stierf onmiddelijk. Bij de begrafenis van de rottweiler bleek dat het poesje het lichaam van de rottweiler had overgenomen, en alle agressie van de rottweiler erbij. Het poesje mocht dan een engel zijn, maar was volledig onderworpen aan de agressieve geest van de bloeddorstige hond. Het gevolg was een bizar en bloederig tafereel rond het open graf... Gelukkig was er toch alleen schorem naar de begrafenis gekomen, dus waren we daar meteen van af. Eenmaal z'n agressie uitgeleefd en het schorem begraven deed de rottweiler met de geest van het poesje weer een roze strik in z'n staart en liep zelfvoldaan van het kerkhof weg. Totdat de boze rottweiler duivelsclub deze nichterige faget pussy engel zagen. Ze vermoorden het duffe engeltje en smeten het restant in het rottweilers duivelsvuur om te branden voor eeuwig. Helaas was de vergeetachtige schrijver van het vorige stukje vergeten dat het poesje een engel was. Dat het niet kon sterven en dus triomfeerde het katje met het roze strikje over de boze rottweilersclub. Het engeltje steeg zelfvoldaan op naar de hemel en verwachtte een heldenontvangst. Helaas voor het poesje werden de moorden op het schorem 'm nogal zwaar aangerekend en het poesje werd linea recta naar de hel doorgestuurd . Alwaar de voltallige Rottweilers Duivels Club (RDC tm) hem opwachtte, met aan het hoofd een bijzonder pissige agressieve rottweiler die nog een appeltje te schillen had met het nu niet meer onsterfelijke p oesje vanwege een bepaald roze ornamentje... |
paars: Pamela zwart: Tim groen: Josef blauw: Remy rood: Iris |
|||
|
Terug naar |
||||